2 yaş sendromu, yaklaşık 18 aylık dönemden başlayarak maksimum 4 yaşa kadar sürebilen bir büyüme dönemidir. Bu dönem ebeveynler için çok zor olsa da çocukların bireyleşmeye başladıkları ve bağımsızlaştıkları dönemdir. 2 yaş sendromu belirtileri incelendiğinde aşağıdaki tepkiler karşımıza çıkıyor;
Anlam verilemeyen, basit sebeplerden görünen ağlama krizleri
Kendilerini ifade edemediklerinde sinirlenme ve tepkisini etrafına ya da kendisine zarar vererek gösterme
“Hayır” kelimesini sıklıkla kullanma
Oyun ve aktivitelere ilgisizlik
Etrafındaki kişilerden uzaklaşma, konuşmama, odasına kapanma
İştahsızlık
Huzursuzluk ve hırçınlık
Sıklıkla küsme tepkisi gösterme
Kendi isteğinde diretme
Her şeyi kendi başına yapmayı isteme
Bunlar ve benzeri tepkilerle karşılaşabilirsiniz. Önemli olan bu dönemde bu tepkileri size inat olduğu için yapmadığı olmalıdır. Kendinin annesinden ayrı bir birey olduğunu fark ediyor, bireyselleşmeye başlıyor, dürtülerini kontrol edemiyor, sinirlendiğinde kendini sakinleştiremiyor, üzüldüğünü saklamıyor ve kendini farklı şekillerde ifade etmeye çalışıyor. Bu bakış açısında olduğunuzda hem çocuğunuzu anlamanız hem de onun size ne şekilde ihtiyacı olduğunu anlamanızı sağlayacaktır. Çocuğunuzun da sizin gibi bir birey olduğunu unutmayın. Biz nasıl çok istediğimiz bir şey olmadığında üzülüyor, ağlıyor, belki günlerce depresif dolaşabiliyorsak, bu çocuklarımızın en doğal hakkı.
Pedagog Tansu Oskay’ın örneğinden bahsetmek isteriz: Düşünün çok istediğiniz bir şey var ve eşinin bunun olamayacağını söylüyor. Kendinizi çok üzgün hissediyorsunuz, ağlıyorsunuz, günlerce bu sürebiliyor ve en sonunda kabul ediyorsunuz. Kabullenmenin verdiği hayal kırıklığını hissedin, düşünün. Ve şimdi çocuğunuzu aynı konumda düşünün; çok ufak bir şey istiyor, otorite ya da farklı sebeplerle izin vermiyorsunuz, çocuk tepkisini gösteriyor, ağlıyor, kendini yerlere atıyor. Ve sonra o küçücük kalbi ve bedeniyle kabulleniyor, boyun eğiyor. Ondaki hayal kırıklığını, merakının ölmesini, keşfetme duygusunun körelmesini düşünün. İşte sırf bu nedenle onların da sizin gibi bir birey olduğunu unutmamalısınız. Onları anlayın ve koşulsuz sevin, bu dönemi çok daha rahat geçirebilirsiniz, çocuğunuzun da bireyleşme aşamasında ona en iyi desteği verebilirsiniz.
